NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
90 - (966) حدثنا
يحيى بن يحيى.
أخبرنا
عبدالله بن
جعفرر المسوري
عن إسماعيل بن
محمد بن سعد،
عن عامر بن
سعد بن أبي
وقاص؛
أن
سعد بن أبي
وقاص قال في
مرضه الذي هلك
فيه: الحدوا
لي لحدا.
وانصبوا علي
اللبن نصبا.
كما صنع برسول
الله صلى الله
عليه وسلم.
[ش
(هلك فيه) أي
مات في ذلك
المرض. وذك
الموت بلفظ الهلاك
في لغة العرب،
غير مقصور في
موضع الذم،
كما يشهد له
الكتاب
العزيز .
(الحدوا لي
لحدا) بوصل
الهمزة وفتح
الحاء. ويجوز
بقطع الهمزة وكسر
الحاء. يقال:
لحد يلحد كذهب
يذهب. وألحد
يلحد، إذا حفر
اللحد.
واللحد، هو الشق
تحت الجانب
القبلي من
القبر. (اللبن)
هي ما يضرب من
الطين مربعا
للبناء،
واحدتها لبنة ككلمة].
{90}
Bize Yahya b. Yahya
rivayet etti. (dediki): Bize Abdullah b. Ca'fer-i Misverî, İsmâîl b. Muhammed
b. Sa'd'dan, o da Âmir b. Sa'd b. Ebi Vakkaas'dan naklen haber verdi.
Sa'd b. Ebi Vakkas ölüm
hastalığında:
— «Benim için bir Iâhd
açın ve üzerime Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e yapıldığı gibi
kerpiçleri güzelce dizin.* demiş.
İzah:
Lahd yahut Lûhd: Kabrin
kıble tarafından, altına doğru oymaktır.
Şakk: Kabrin dibini
dere gibi oymaktır.
Ulemâ bunların ikisinin
de caiz olduğuna ittifak etmişlerdir.
Fakat ekserisine göre
lâhd yapmak efdaldır. Çünkü Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e lâhd
yapılmış ve üzerine onbir tane kerpiç dizilmiştir. Ümmeti hakkında da müstehâb
olan fiil budur.
Bu hadisi Müslim'den başka
rivayet eden bulunmamıştır. Ancak Beyhakî, Câbir (Radiyallahu anh)'dan buna
benzer bir hadîs rivayet etmiştir.
Übbi’nin beyânına göre:
Kabirde cenazenin üzerine kerpiç dizmek efdaldır. Kerpiç bulunmazsa tahta, o da
bulunmazsa kiremit, o da bulunmazsa kamış gibi şeylerle örtmelidir.
Ulemâdan bâzıları
cenazenin tabut içinde defnedilmesini mekruh görmüşlerdir.
Hanefiîler'e göre:
Tuğla ve tahta ile örtmek mekruhtur. Çünkü bunlar dünyâ ahkâmındandır. Kabir
ise çürüyen şeyler yeridir. Bir de tuğlada ateş eseri vardır. Onun için
tefâülen mekruh görülmüştür. Kerpiç ve kamış kullanmak müstehabdır. Zîr'a
bunlar Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Efendimizin kabrinde
kullanılmışlardır.